در سال ۳۹۷ پس از میلاد، آگوستین قدیس شروع به نوشتن «اعترافات سنت آگوستین» کرد. هو درباره گناهان خود نوشت. او گفت: “این ناپاک بود و من آن را دوست داشتم. من عاشق شکست خودم بودم.»
از آن زمان، ما گرفتار این ایده هستیم که می توانیم یک غریبه را از نزدیک بشناسیم، حتی (و به ویژه) یک غریبه معروف را.
اگرچه اعترافات از نظر ساختاری یک اتوبیوگرافی است، صمیمیت روایت او پدیده جدیدی بود. از آنجا، میتوانیم خط مستقیمی برای تمام خاطراتی که بعدن نوشته شدند، ترسیم کنیم.
مانند شجره نامه، هنگامی که نوعی از خاطرات پدید میآید، تعدادی زیرمجموعه نیز ایجاد میشود.
بن یاگودا در کتاب خود، «خاطرات: یک تاریخ» ، مجموعهای از مثالها را ارائه میکند که اعترافات آگوستین را به موفقیت تازه خاطرات معنوی مرتبط میکند.
بنابراین، کتاب آن لاموت با عنوان «رحمتهای سفر: افکاری در مورد ایمان[۱]» و الیزابت گیلبرت «بخور، دعاکن، عشق بورز[۲]»بخشی از یک سنت ادبی طولانی هستند.
موفقیت کتابهایی چون «بخور، دعاکن، عشق بورز» به نوبه خود باعث افزایش تقاضا برای عناوین دیگری مانند «پروژه خوشبختی[۳]» اثر گرچن روبین و «جولی و جولی: یکسال آشپزی پرخطر[۴]»اثر جولی پاول میشود. همچنین، توجه داشته باشیم که «جولی و جولیا» از سنت دیرینه خاطرات «سال من…» پیروی میکند که شامل عناوین محبوبی مانند «والدن*» اثر هنری دیوید ثورو است.
-
والدن
که اولین بار با نام( والدن؛ یا زندگی در جنگل) منتشر شد، نام کتابی است که هنری دیوید ثورو در سال ۱۸۵۴ میلادی منتشر کرد. ثورو به مدت دو سال و دو ماه و دو روز در کلبهای چوبی کنار دریاچه والدن در کنکورد، ماساچوست زندگی کرد. او این کلبه را بدست خود در زمینهای دوستش، رالف والدو امرسون، ساخت. ثورو در کتابش از این دو سال میگوید و اینکه چگونه با الهامگیری از طبیعت به تعمق در اجتماع و روابط میان انسانها پرداختهاست. رسیدن به زندگی ساده و خودکفایی از دیگر اهداف ثورو در انجام این آزمایش بودهاست. این تجربه ثورو از فلسفهٔ تعالیگرایی سرچشمه گرفته که از موضوعات بنیادین دوران رومانتیسم آمریکایی بودهاست. همانطور که ثورو در کتابش بیان کرده، این کلبه در سه مایلی شهر زادگاهش قرار داشتهاست.
[۱] Travelling mercies: some thought on faith
[۲] Eat Pray Love
[۳] The Happiness Project
[۴] Julie & Julia: My Year of Cooking Dangerously
آخرین دیدگاهها