شاید برای کسی که نوشتن، همراه همیشگی زندگی‌اش بوده، این سوال کمی مضحک باشد. نوشتن برای من گاهی نقش والد، رفیق و حتا خدا را بازی کرده است. بنابراین شاید نوشتن برای من راحت‌ترین و لذت‌بخش‌ترینِ کارهاست.
اما این نوشته برای من نیست. این نوشته برای شماست که شاید بخواهید از تجربیات یک عاشق نوشتن، یک راحت بنویس، یک نویسنده بعد از این، استفاده کرده و راه خود را پیدا کنید.
تمرین‌هایی که در ادامه به آنها اشاره می‌کنم، موضوعات جدیدی نیستند. اما شاید با خواندن تجربه من از هریک از آنها، نگاه جدیدی نسبت به شروع راحتتر نوشتن پیدا کنید. بخصوص با توجه به طبقه‌بندی و نتیجه‌ای که در انتها می‌توانند داشته اشند.
صفحات صبحگاهی
اگر اهل نوشتن باشید، بعید نیست نام این تمرین به گوشتان خورده باشد. خانم جولیا کامرون در کتاب «راه هنرمند» این تمرین را به عنوان یکی از راه‌های بازیابی خلاقیت درون معرفی کرده‌اند.
«به‌طور ساده می‌توان گفت که صفحات صبحگاهی، سه صفحه دست‌خط معمولی و روی هر سطر از برگ دفتر است که به‌طور تداعی آزاد و بدون تفکر می‌نویسید و دست از روی کاغذ برنمی‌دارید. »[۱]
بدون تفکر و آزادانه هر چه می‌خواهی را روی کاغذ می‌آوری. نکته صفحات صبحگاهی این است که باید بعد از بیدار شدن از خواب و اولین کاری باشد که در ابتدای روز انجام می‌دهید. بیرون ریختن همه چیزهایی است که به ذهن می‌آید. قرارنیست هوشمندانه و زیرکانه بنماید. چیزی هم به نام کوچک و حقیر، بی‌اهمیت، احمقانه و ابلهانه، عجیب و غیرعادی وجود ندارد.
یادداشت‌نویسی روزانه
این تمرین هم مشابه صفحات صبحگاهی است. اما لزومی ندارد اولین کار بعد از بیدارشدن باشد. شاید برای شما این تمرین راحتتر باشد. در هر ساعتی از روز که زمان پیدا کردید، می‌توانید یادداشت‌های روزانه بنویسید. این نوشته‌ها هم می‌توانند همه چیز را دربرگیرند. از افکار و احساساتتان گرفته تا اتفاقات روز و برنامه‌های آینده، فهرست کارها و شاید گزارش کارهای مهمتان.
تقویم‌نویسی
شاید تابحال نشنیده باشید. اما تقویم‌نویسی، تمرینی است که من به مدت دوسال در زمان دانشجویی انجام می‌دادم. یکی از تقویم‌هایم را بعد از ۲۲ سال می‌خوانم،حس و حال غریبی پیدا می‌کنم.
در این تمرین شما یک سررسید که هر صفحه‌اش یک روز است، برداشته و در پایان هرروز هرآنچه در آن روز برشما گذشته است را می‌نویسید. از اتفاقاتی که رخ داده تا آدم‌هایی که دیده‌اید. گفتگوها، افکار، احساسات و غیره.
خوبی این تمرین نسبت به یادداشت‌نویسی روزانه این است که تعهد و نظم بیشتری ایجاد می‌کند. وقتی روزی نمی‌نویسید، خود صفحات خالی پیگیر شما می‌شوند.
من در زمانی که تقویم نویسی می‌کردم از صفحات خالی برای نوشتن ادامه روزهایی که خیلی هیجان‌انگیز بودند و بیش از یک صفحه نیاز داشتند، استفاده می‌کردم. همین امر منجر به یک نظام آدرس‌دهی شده بود و اینکه تقرین کل سررسید پر شده بود.
خاطره‌نویسی
این تمرین یعنی ثبت یک رویداد خاص که در یک زمان خاص اتفاق افتاده است. اگر تازه نوشتن را شروع کرده‌اید و هنوز ایده‌ای برای خلق اثر ندارید، شاید شروع کار با خاطره‌نویسی، نوشتن را برایتان راحت کند.
همه ما در زندگی انواع و اقسام خاطرات داریم. از خاطره اولین‌هایمان بگیر تا اتفاقات شیرین و تلخی که برایمان افتاده و جایی در ذهنمان بایگانی شده است. گاهی با دیدن شخصی، مکانی، بویی یا مزه‌ای یاد خاطره‌هایمان می‌افتیم. این مساله می‌تواند شروع راحتی برای نوشتن باشد.
خاطره‌نویسی علاوه برتمرین نوشتن، به فعالیت مغز در یادآوری اطلاعات و همچنین خلق اثری جذاب کمک می‌کند. اگر یادداشت‌نویسی روزانه یا تقویم‌نویسی را به‌طور جدی انجام دهید، خواهید دید که بعد از چند سال، ذخیره‌ای غنی از خاطرات روزمره گذشته دارید. مواد اولیه‌ای عالی برای تبدیل به یک اثر ماندگار.
نتیجه
این تمرین‌ها برای گرم‌شدن دست نویسنده برای خلق اثری خلاقانه بسیار موثرند. البته هرکدام از آنها نظم و تعهد منحصر به خود را می‌طلبند. مثلن برای اینکه واقعن تاثیر صفحات صبحگاهی را مشاهده کنید، باید هر روز، ابتدای صبح و منظم برای مدتی قابل توجه به نوشتن آنها ادامه دهید.
یادداشت‌نویسی روزانه هم شاید ساعت مشخصی نداشته باشند، اما باید روزانه انجام شود. تقویم‌نویسی هم که اسمش رویش است.
خاطره‌نویسی شاید نظم تمرین‌های قبلی را نطلبد، اما از جمله راحت‌ترین موضوعات برای شروع نوشتن است. تجربه‌های شخصی و زندگی زیسته هریک از ما، منبع منحصربفردی برای ایده‌یابی و پرورش هستند.
برای نویسنده شدن باید نوشت. نوشتن لذت است. نوشتن عشق است. نوشتن درمان است.
نوشتن خیلی راحت است.
[۱] از کتاب راه هنرمند
آخرین دیدگاه‌ها