فیلم «بازی تقلید» (The Imitation Game) به کارگردانی مورتن تیلدام و با بازی درخشان بندیکت کامبربچ در نقش آلن تورینگ، یکی از شاخص‌ترین آثار سینمایی درباره نابغه‌ای است که هم تاریخ جنگ را تغییر داد و هم زمینه‌ساز عصر رایانه شد. این فیلم که در سال ۲۰۱۴ اکران شد، براساس کتاب زندگینامه‌ای به نام Alan Turing: The Enigma نوشتۀ اندرو هاجز ساخته شده است و نگاهی دقیق و دراماتیک به زندگی، نبوغ و رنج‌های آلن تورینگ دارد.

ماجرای فیلم در دوران جنگ جهانی دوم اتفاق می‌افتد، زمانی که بریتانیا زیر فشار بمباران‌های آلمان نازی قرار داشت و شکست یا پیروزی در جنگ، به رمزگشایی از پیام‌های محرمانه‌ی نازی‌ها وابسته بود. این پیام‌ها توسط دستگاهی به نام انیگما (Enigma) رمزنگاری می‌شد که تصور می‌رفت غیرقابل نفوذ است. تورینگ، ریاضی‌دان و منطق‌دان جوان، با دیدگاهی متفاوت وارد عملیات می‌شود. او به جای تلاش برای خواندن رمزها به صورت دستی، ایدۀ ساخت یک ماشین محاسباتی خودکار برای رمزگشایی را مطرح می‌کند؛ ماشینی که بعدها به عنوان نخستین کامپیوتر جهان شناخته شد.

فیلم، به خوبی نبوغ خارق‌العادۀ آلن تورینگ را به تصویر می‌کشد؛ مردی که نه تنها ساختار رمزهای پیچیده انیگما را شکست، بلکه نقشی کلیدی در تغییر مسیر جنگ جهانی دوم ایفا کرد. بر اساس برخی تخمین‌ها، تلاش‌های تیم او، به رهبری و حمایت سیاسی وینستون چرچیل، موجب شد جنگ حداقل دو سال زودتر به پایان برسد و جان میلیون‌ها نفر نجات یابد. چرچیل بعدها اعلام کرد که تورینگ بیش از هر کس دیگری در پیروزی متفقین نقش داشت.

اما در کنار این موفقیت‌ها، فیلم بخش تلخ و ناراحت‌کننده‌ای از زندگی تورینگ را نیز به تصویر می‌کشد: رفتار تحقیرآمیز و سرکوب‌گرانه‌ی جامعه‌ی بریتانیا نسبت به گرایش جنسی‌اش. پس از پایان جنگ، دولت به جای قدردانی از تورینگ، او را به همجنس‌گرایی محکوم کرد، تحت درمان اجباری با هورمون قرار داد. او از زندگی علمی و اجتماعی طرد شد. این در حالی بود که خدمات او تا سال‌ها محرمانه باقی ماند و جهان از دستاوردهایش بی‌خبر ماند.

«بازی تقلید» نه تنها اثری سینمایی جذاب و خوش‌ساخت است، بلکه فرصتی است برای بازشناسی یکی از بزرگ‌ترین ذهن‌های قرن بیستم، و نیز نگاهی انتقادی به چگونگی مواجهه‌ جامعه با تفاوت‌ها. تماشای این فیلم برای علاقه‌مندان به تاریخ، فناوری، و مطالعات اجتماعی، تجربه‌ای چندلایه و تأثیرگذار خواهد بود.